Bergen en dalen

Ezra is het type van 'we-zien-wel-no-spang-alles-komt-goed-en-als-het-niet-goed-komt-komt-het-alsnog-goed'
Ik ben meer het 'wees-goed-voorbereid-voorkomen-is-beter-dan-genezen-ga-uit-van-het-ergste-dan-valt-het-altijd-mee' type.
Ezra vindt mij een controlfreak, ik vind hem onvoorbereid.

Als een getrouwd stel zaten we totaal onvoorbereid kibbelend in de auto onderweg naar Brownsberg, 100 km ten zuiden van Paramaribo.
Telesur had mijn beltegoed die ochtend al leeg getrokken met de 3G verbinding, dus we gebruikten Ezra's mobiele navigatie, die natuurlijk ook niet werkte zoals het hoort (of... hield ik de kaart op z'n kop? Vrouwen en navigeren... Je weet het wel) Na de eerste 500 meter waren we al verkeerd gereden. Zoals onredelijke, geïrriteerde vrouwen kunnen zeuren, mopperde ik tegen m'n lief dat mijn vader goed kan navigeren en ik me bij hem nooit zorgen hoef te maken of we zouden verdwalen. "Schat, ik kan natuurlijk niet een onwijs goeie minnaar zijn en dan óók nog eens goed kunnen navigeren", was het antwoord van Ezra. We proesten het beide uit van het lachen en reden weer verder richting het zuiden. Onderweg las ik voor uit de reisgids om toch maar enigszins op de hoogte te zijn van wat we aan zouden treffen. Al gauw werd duidelijk dat Brownsberg misschien toch niet zo'n goeie trip was voor even snel tussendoor op een zondagmiddag. Er zou veel gelopen en over gladde boomstammen geklauterd moeten worden en aangezien Ezra zijn nette pak schoenen aan had (want, 'die lopen zo lekker....') besloten we toch maar een andere stop te kiezen voor vandaag. Het zou Bergendal resort worden. Een resort in het binnenland. Ik pakte Ezra's telefoon om te checken of de route dan ook aangepast zou moeten worden. *BLEEP BLEEP* batterij bijna leeg! 'Ezra! Lekker voorbereid! We gaan naar the middle of nowhere. Wat als er iets gebeurt? Had je je mobiel niet even op kunnen laden?'
'Controlfreak, we gaan maximaal twee uur rijden. We gaan niet met een tentje de jungle in voor meerdere dagen. Niet zo'n zorgen maken om niks'

Na meer dan een uur rijden over een lange, stille weg omringd door veel groen kwamen we het bord 'Bergendal Resort' tegen met een pijl linksaf. We reden een onverharde weg op met wat gaten en hobbels. Op een gegeven moment konden we niet verder rechtdoor, dat was namelijk doodlopend. Rechtsaf was de enige andere optie, maar daar stonden borden met 'DANGER'. We waren nu al zo ver gekomen dus besloten toch maar de 'danger' in te gaan. Na een paar minuten bergen en dalen vol gaten bereikten we een slagboom met beveiliger voor het resort. We werden ondervraagd en onze namen en kenteken werden opgeschreven. Nadat we de auto hadden geparkeerd werden we verwelkomd door de dame achter de receptie die ons een visitorspass gaf. We liepen een rondje, verbaasden ons over de rust en de groene omgeving om vervolgens op het terras aan het water een drankje en een hapje te bestellen.
De buikjes waren weer gevuld en we besloten terug naar huis te gaan. Eenmaal veilig thuis aangekomen moest ik toegeven dat ik me voor de zoveelste keer weer zorgen had gemaakt om niks. Ook al lijkt m'n vriendje soms een onwijze chaoot, ondertussen heeft ie alles (inclusief mij) prima onder controle!