Vakantie in eigen land

Woensdag hadden ook Ezra en ik eindelijk vakantie en reden we rond het middaguur richting Nickerie, waar we die avond zouden overnachten. Ezra had voor donderdag een Bigi Pan tour geboekt bij Stephanie, een stoer wijf dat haar hand niet omdraait voor een gevecht met een kaaiman. De grootste kaaiman waarmee ze ooit vocht was 1,75 meter en liet een lelijk litteken achter op haar been.

Hoe dan ook, na 4 lange uren rijden, met nog een koude kokosnoot en baka bana stop, waren we dan eindelijk aangekomen bij het Royal hotel Nickerie. Een ietwat vervallen hotelletje dat er 20 jaar geleden waarschijnlijk nog prachtig uitzag. Met uitzicht op de rivier en een Parbo biri in ons handje dronken Gerco en Margreet zichzelf moed in om de nacht door te brengen in hun river side room. Gerco besloot lam te worden en vanavond met zijn kleren aan in de kast te slapen (die zag er volgens hem nog het minst vies uit) Nu vond ik mijn toekomstige schoonvader een beetje een nicht, maar zijn voorstel om het op een zuipen te zetten stond me wel aan: "6 tequila graag!"
Gastvrouw Carmen, of zoals Jan haar noemde: Charme, deed haar uiterste best het ons naar het zin te maken. Flessen wijn en port kwamen op tafel, en ook onze wens voor een kaasplankje probeerde ze in vervulling te brengen met een aantal plakjes jonge kaas.
De avond werd afgesloten met wat Johnny Lopers en Baileys en zoals afgesproken zochten we aardig lam ons bedje op.

De volgende ochtend werden we om 8 uur al opgehaald door Stephanie, die ons iets verderop afzette bij het korjaal dat ons naar Bigi Pan bracht. Onderweg genoten we van de prachtige flora en fauna (jaja) van het Grote Meer (ofwel: Bigi Pan) Rode ibissen hebben we gezien, boomkip (leguaan), katoen vogeltjes, grote roofvogels (koningsarend en visarend) en Grietje Brie (die (als je goed luistert) tjilpt: Grietje Brieee, wat dan weer klinkt als: kratje bieeeer).)
Na de tour bracht Stephke ons naar haar lodge. Een 'hotelletje' op palen, midden op Bigi Pan. Prachtig! Met uitzicht over het meer mochten wij relaxen in de hangmatten, terwijl Stephanie een Surinaamse lunch voor ons bereidde. We waren het er allemaal over eens dat we in Nederland ook een hangmat in de tuin moeten hebben.
Na de lunch bracht de stoere vrouw ons met haar korjaal weer naar Nickerie waar Ezra en ik heel romantisch naast elkaar achter een bosje hebben geplast. Ik voelde me een onwijs stoere reiziger terwijl ik m'n afritsbroek liet zakken en m'n blote billetjes het gras raakten. Een perfect moment voor een huwelijksaanzoek dacht ik nog. Fuck brandend kaarslicht, witte stranden en azuurblauwe zee. Samen piesen in de natuur is romantiek ten top!

De volgende ochtend werden we alweer vroeg opgehaald door Gio van Orange. De man die ons de vorige keer met mijn ouders naar Isadou bracht, maakte ook nu weer het tripje richting het prachtige binnenland. 's Middags kwamen we aan bij Atjoni, waar Gio ons af zette en we met het korjaal werden afgezet op Isadou bij Doris en Sientje.
Na de heerlijke lunch bracht Doris ons naar Jaw Jaw, een marron dorpje verderop. Op Jaw Jaw gingen we kijken bij een schooltje zonder ramen. Je kan het je niet voorstellen dat de kinderen hier les hebben. Hoewel we dit soort gebouwen in Paramaribo ook hebben gezien was het toch wel een cultuurshock voor onze visite en ook voor ons.
Na de school kregen we een korte rondleiding in de nieuwe polikliniek (in ruil voor een kleine donatie) Vooral bij de verloskamer keken we onze ogen uit. Margreet en ik besloten er een toneelspel van te maken. Terwijl ik met m'n benen wijd, en het zweet op mn voorhoofd, lag te persen haalde Margreet mijn baby. De broeder die de rondleiding gaf vond het minder hilarisch....

Net als een paar weken geleden waarschuwde Doris ons dat we geen foto's van de mensen mochten maken. Volgens de marrons pak je daarmee een stuk van hun ziel... Natuurlijk smolten onze vrouwenhartjes bij het zien van de schattige neger kindjes (die doen het toch altijd goed bij toeristen) en hebben we zo onopvallend mogelijk toch wat van deze kinderzieltjes kunnen jatten.
We sloten de avond af met een kaaimannen tocht waarna de rest mij onder het genot van een borrel de fijne kneepjes van het Boeren Bridgen leerde.

De volgende dag stond een ander marrondorp op de planning. Omdat er een begrafenis in het dorp was werd ons gevraagd wat geld te doneren. Eenmaal aangekomen bij de dronken feestlui op de begrafenis bleek al gauw dat ze van onze donatie nog meer Parbo biri gingen kopen...
's Middags beleefden we alle indrukken opnieuw tijdens ons middagdutje in de hangmat.

Zondag was het onze laatste dag op Isadou. 's Ochtends kregen we een rondleiding door het bos, waar Doortje ons vertelde over de verschillende medicijnen in de 'groene apotheek', zoals hij het zelf noemt. Eenmaal terug had de kok, op verzoek van Ezra, bruine bonen met rijst en kip gemaakt. Daarna was het helaas alweer tijd om naar de grote stad te gaan. Na een emotioneel afscheid stapten we bij Gio in de bus. Morgen moeten Ezra en ik helaas weer werken, maar tussen het werken door zullen we nog wel wegdromen bij de gedachten aan de afgelopen dagen... Bedankt Gerco, Margreet, Jan en Wendy! :-)