Arbeit macht frei
Blijf op de hoogte en volg Brez
26 Januari 2014 | Suriname, Paramaribo
Afgelopen week heb ik twee evenementen georganiseerd. Op woensdag en vrijdag was er weer een masterclass en op donderdag werd de 1st Annual Event Management Conference gehouden. De locatie voor deze tweede activiteit was het Surinaamsch Rumhuis, de hoofdsponsor van het evenement (een prachtige locatie aan de Suriname rivier trouwens!) Dit zal een jaarlijks terugkerend evenement worden dat er o.a. voor moet zorgen dat de evenementenbranche meer onder de aandacht komt in het Surinaams bedrijfsleven.
Het idee bestond al langer, maar uiteraard werd de organisatie bewaard voor het laatste moment, het blijft natuurlijk wel Suriname...
Maandag, twee dagen voordat de masterclass zou plaatsvinden, hadden we nog maar 1 aanmelding. Aan de promotie kon het niet liggen, want via Facebook, email, tv en de krant hebben we onwijs lopen spammen. Ik zag m'n leven aan me voorbij flitsen. Al het harde werken was voor niets geweest. Het zag er naar uit dat we het evenement moesten annuleren. Geluk moet je afdwingen, dus ik gaf de hoop nog niet op. Dinsdag om 12 uur (24 uur voordat de masterclass zou beginnen) hadden we ineens 11 aanmeldingen en kon het dus toch nog doorgaan! Uiteraard moest er nu nog veel geregeld worden dus kwam Ezra me na werktijd helpen. Die avond hebben we tot 12 uur door gebikkeld om alles op tijd af te krijgen.
Eenmaal thuis bleek dat we geen water meer hadden. 'Ze' waren bezig geweest om ons aan te sluiten op de waterleiding (dit hele proces duurt inmiddels al bijna 3 maanden) maar dat was blijkbaar niet helemaal gegaan zoals het moet (of waarschijnlijk kwamen ze er om 5 uur achter dat moeder de vrouw het eten klaar had en hebben ze alles uit hun handen laten vallen om vervolgens naar huis te gaan)
De volgende ochtend leegden we de laatste flessen water in een teiltje om toch nog een beetje fris op het werk te kunnen verschijnen. 's Ochtends had ik eerst nog een afspraak bij het Rumhuis om de offerte te bespreken (ja precies, 1 dag van te voren een offerte bespreken....) samen met één van de sprekers van de conferentie en Claire. Als 'Project Assistent' hield ik me stil, maar Claire dacht daar anders over: "Britt, dit is jouw project, dus ik stel voor dat jij het woord doet en de beslissingen neemt." Holy shit! Op dat moment zweefde ik op een grote roze wolk. Al zei m'n functie dat ik slechts opdrachten moest uitvoeren die me werden opgedragen, mocht ik nu onofficieel toch de manager spelen! Al het harde werken en mezelf bewijzen heeft dus toch geholpen!
Een paar uur later begon de masterclass. Alles ging zoals gepland en iedereen was enthousiast. Hoe kon dit allemaal zo goed gaan?
Tussendoor heb ik via één van de deelnemers nog een cameraman geregeld voor de conferentie van de volgende dag (ook dit kan alleen in Suriname)
Na tienen kwam ik thuis en hielp Ezra me nog om de laatste dingen voor te bereiden voor de conferentie.
Donderdagochtend hadden we nog steeds geen water, dus besloot ik maar te douchen bij Torarica (niet echt om de hoek) Heerlijk ook dat dit soort dingen altijd gebeuren in een week dat je het niet kan gebruiken. Maar ik moet niet zeuren, want tot nu toe liep het qua werk allemaal nog steeds op rolletjes.
De conferentie begon om 6 uur en duurde tot een uurtje of 11. Het is niet te geloven, maar ook hier ging alles weer uitstekend! (Op een paar kleine dingetjes na. Zo is er blijkbaar een soort zwerverachtige vrouw binnen gekomen zonder te betalen en die heerlijk heeft lopen smullen van de chique hapjes. Maar ach, die vrouw heeft waarschijnlijk de avond van haar leven gehad. En misschien heeft ze zelfs nog iets opgestoken van de boeiende marketing presentaties)
Die nacht van donderdag op vrijdag had het flink geregend en zat er weer wat water in de regenton waardoor ik godzijdank thuis kon douchen. Helemaal verrot van de inmiddels 60 urige werkweek maakte ik me klaar voor de laatste 12 uur deze week. Tijdens de masterclass vielen m’n ogen zo nu en dan dicht, maar gelukkig heeft niemand dat gemerkt. Al met al ben ik onwijs tevreden met hoe het allemaal is gegaan. Eén van de redenen dat we naar Suriname zijn gegaan was om ‘carrière’ te maken. Deze week was wat dat betreft een week die ik niet snel zal vergeten…
Het idee bestond al langer, maar uiteraard werd de organisatie bewaard voor het laatste moment, het blijft natuurlijk wel Suriname...
Maandag, twee dagen voordat de masterclass zou plaatsvinden, hadden we nog maar 1 aanmelding. Aan de promotie kon het niet liggen, want via Facebook, email, tv en de krant hebben we onwijs lopen spammen. Ik zag m'n leven aan me voorbij flitsen. Al het harde werken was voor niets geweest. Het zag er naar uit dat we het evenement moesten annuleren. Geluk moet je afdwingen, dus ik gaf de hoop nog niet op. Dinsdag om 12 uur (24 uur voordat de masterclass zou beginnen) hadden we ineens 11 aanmeldingen en kon het dus toch nog doorgaan! Uiteraard moest er nu nog veel geregeld worden dus kwam Ezra me na werktijd helpen. Die avond hebben we tot 12 uur door gebikkeld om alles op tijd af te krijgen.
Eenmaal thuis bleek dat we geen water meer hadden. 'Ze' waren bezig geweest om ons aan te sluiten op de waterleiding (dit hele proces duurt inmiddels al bijna 3 maanden) maar dat was blijkbaar niet helemaal gegaan zoals het moet (of waarschijnlijk kwamen ze er om 5 uur achter dat moeder de vrouw het eten klaar had en hebben ze alles uit hun handen laten vallen om vervolgens naar huis te gaan)
De volgende ochtend leegden we de laatste flessen water in een teiltje om toch nog een beetje fris op het werk te kunnen verschijnen. 's Ochtends had ik eerst nog een afspraak bij het Rumhuis om de offerte te bespreken (ja precies, 1 dag van te voren een offerte bespreken....) samen met één van de sprekers van de conferentie en Claire. Als 'Project Assistent' hield ik me stil, maar Claire dacht daar anders over: "Britt, dit is jouw project, dus ik stel voor dat jij het woord doet en de beslissingen neemt." Holy shit! Op dat moment zweefde ik op een grote roze wolk. Al zei m'n functie dat ik slechts opdrachten moest uitvoeren die me werden opgedragen, mocht ik nu onofficieel toch de manager spelen! Al het harde werken en mezelf bewijzen heeft dus toch geholpen!
Een paar uur later begon de masterclass. Alles ging zoals gepland en iedereen was enthousiast. Hoe kon dit allemaal zo goed gaan?
Tussendoor heb ik via één van de deelnemers nog een cameraman geregeld voor de conferentie van de volgende dag (ook dit kan alleen in Suriname)
Na tienen kwam ik thuis en hielp Ezra me nog om de laatste dingen voor te bereiden voor de conferentie.
Donderdagochtend hadden we nog steeds geen water, dus besloot ik maar te douchen bij Torarica (niet echt om de hoek) Heerlijk ook dat dit soort dingen altijd gebeuren in een week dat je het niet kan gebruiken. Maar ik moet niet zeuren, want tot nu toe liep het qua werk allemaal nog steeds op rolletjes.
De conferentie begon om 6 uur en duurde tot een uurtje of 11. Het is niet te geloven, maar ook hier ging alles weer uitstekend! (Op een paar kleine dingetjes na. Zo is er blijkbaar een soort zwerverachtige vrouw binnen gekomen zonder te betalen en die heerlijk heeft lopen smullen van de chique hapjes. Maar ach, die vrouw heeft waarschijnlijk de avond van haar leven gehad. En misschien heeft ze zelfs nog iets opgestoken van de boeiende marketing presentaties)
Die nacht van donderdag op vrijdag had het flink geregend en zat er weer wat water in de regenton waardoor ik godzijdank thuis kon douchen. Helemaal verrot van de inmiddels 60 urige werkweek maakte ik me klaar voor de laatste 12 uur deze week. Tijdens de masterclass vielen m’n ogen zo nu en dan dicht, maar gelukkig heeft niemand dat gemerkt. Al met al ben ik onwijs tevreden met hoe het allemaal is gegaan. Eén van de redenen dat we naar Suriname zijn gegaan was om ‘carrière’ te maken. Deze week was wat dat betreft een week die ik niet snel zal vergeten…
-
26 Januari 2014 - 18:03
Rick En Sarah:
Goed bezig brez!!! We zijn trots op jullie!! Xx -
26 Januari 2014 - 18:13
Mama Tineke:
Helemaal met Sarah en Rick eens, TROTS OP JULLIE
uiteraard via Whats app de stress meegemaakt maar wat hebben jullie het goed gedaan. Suriname is een geweldige leerschool op diverse gebieden maar met name op het gebied van stress management :-)
XXXX -
26 Januari 2014 - 18:35
Yvonne:
Hey lieve Britt,
Goed bezig daar zeg! Ik zou niet tegen die stress kunnen denk ik.
Succes met je volgende evenementen!!
xxxx -
26 Januari 2014 - 18:59
Dirk :
Mooi wark Britt! En 60 uur werken........? Elke Young angry manager roept minimaa 5x per dag dat hij 60 tot 80 uur per week werkt..... Dus ook daar zit je in de juiste carrière lijn!! -
26 Januari 2014 - 19:15
Jeroen En Eva:
Hoi harde werkers!
Goed om te horen dat alles goed gaat met jullie en jullie carrières zo goed verlopen. We zijn trots op jullie!
Dikke kus -
26 Januari 2014 - 19:29
Gerco En Margreet:
Jullie zijn een geweldig team!! Wij zijn trots!! XX -
27 Januari 2014 - 17:15
Tilly:
ondanks alle stressmomenten heb je het toch weer gefikst Britt, toppie
-
29 Januari 2014 - 08:34
Emmy:
Wat 'n topper (de manier waarop je het zelf zou zeggen)ben je toch ook!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
